"Chime": de regisseur van "Kaïro" distilleert angst en verwarring in een korte film in de vorm van een haiku

Om verder te gaan

Terwijl de Aziatische cinema op het filmfestival van Cannes al meerdere edities tot een minimum werd beperkt (dit jaar was er slechts één Japanse film geselecteerd voor de officiële competitie: "Renoir" van Chie Hayakawa), blijft het vreemd om op te merken dat een auteur van het kaliber van Kiyoshi Kurosawa zich zo vaak ophoudt aan de rand van het kloppende hart van de Croisette. Zijn volgende speelfilms, "Cloud" en "The Serpent's Way", komen binnenkort in Frankrijk uit, maar het is "Chime" dat deze week het bal opent.

Deze korte film in de vorm van een haiku (45 minuten) combineert, zoals wel vaker in zijn werk, ingetogen horror en onderliggende melancholie in een stedelijke omgeving – het grote onderwerp van Kurosawa, een Japanse imitator van Antonioni. De regisseur van "Kaïro" weet de verwarring te verwoorden uit de geest van een tiener die gekweld wordt door een demonische innerlijke stem. Het duurt niet lang voordat hij een lichte huivering voelt bij het zien van iets vreemds of het ongrijpbare zichtbaar maakt door een kleine verschuiving in het beeld.